SZKOŁA PARAFIALNA

Początki szkolnictwa w Babicach datują się od powstania parafii w roku 1507.Prawie przy każdej parafii istniały szkoły o różnym charakterze. Przeważnie w tych odległych latach miały one charakter niedzielny. Ksiądz zbierał dzieci po mszy św. lub w innym określonym terminie i nauczał prawd wiary, moralności, a niekiedy także pisania i czytania. Nie zachowały się jednak materiały archiwalne, aby dokładnie określić charakter tego nauczania.Pierwsza wzmianka o szkole parafialnej pochodzi już z roku 1551. W 1844 r. proboszcz Jan Ładoś sam udzielał nauki i użyczał pomieszczenia na szkołę.

W roku 1854 z nauki korzystało 65 dzieci wszystkich obrządków tj. rzymskokatolickiego, greckokatolickiego i mojżeszowego. Ponieważ ks. Ładoś (obok tablica z nagrobka ks.Ładosia) ciężko zachorował i jego choroba przedłużała się długo, dziłalność szkoły parafialnej osłabła. Po jego śmierci, probostwo w roku 1874 objął ks. Józef Karpiński. Zastał on szkołę w opłakanym stanie i chcąc na nowo zaprowadzić naukę w szkole sprowadził nauczyciela Michała Lisa, który zaczął pełnić obowiązki nauczyciela od dnia 18 kwietnia 1874 roku.

Michał Lis, nauczyciel z długoletnim stażem w szkolnictwie pracował od 1859 roku cieszył się bardzo dobrą opinią. Pełniąc swoje obowiązki wyróżniał się zdolnościami pedagogicznymi, pracowitością, pilnością i moralnością. Wcześniej był nauczycielem w Okręgu Szkolnym Jasielskim.

Szkoła parafialna istniała do momentu powołania przez władze austriackie Pospolitej Szkoły Ludowej w roku 1875.

SZKOŁA POSPOLITA

Krajowa Rada Szkolna z siedzibą we Lwowie na mocy ustawy z dnia 2 maja 1873 zbadawszy wszystkie okoliczności i wniosek Rady Gminy w Babicach powołała 8 czerwca 1875 r. Szkołę Pospolitą Jednoklasową w Babicach, która była szkołą filialną Szkoły Etatowej w Nienadowej. Szkoła posiadała jeden etat dla nauczyciela, którym został wspomniany już Michał Lis. Po inspekcji szkoły przez p.Petrykę, który regularnie wizytował szkołę, na jego wniosek podwyższono nauczycielowi pensję za wyjątkową solidność w pracy.

Gmina Babice i obszar dworski tworzyły jeden okręg szkolny i miały wspólnie utrzymywać szkołę. Miały też obowiązek utrzymywać pomieszczenie dla nauczyciela według norm wyznaczonych przez Krajową Radę Szkolną. Za swoją pracę nauczyciel miał pobierać roczne wynagrodzenie w wysokości 250 zł..Na utrzymanie szkoły łożyły obszar dworski w rocznej wysokości 9,48 zł, Gmina Babice 90,52 zł. Dodatkowo dziedzic Babic zobowiązał się dawać ze swego lasu 8 sągów drzewa bukowego na opał natomiast gmina miała obowiązek wyciąć to drzewo oraz dostarczyć do szkoły i porąbać na polana. Natomiast z funduszu Szkolnego Okręgowego na rzecz szkoły była wypłacana kwota 166,40 zł.

Do majątku szkolnego należała przy organistówce jedna izba wartości 200 zł. parcela ogrodowa nr 184/255 o wartości 200 zł,

Arkusz wizytacyjny z 21 I 1879 roku opisuje szkołę w Babicach następująco: „… W izbie szkolnej ławek 8, stół, dwie tablice, szafa dzwonek, mapa Galicji i Europy, globus. W bibliotece dla nauczycieli 12 książek, dla dzieci 20 dla młodzieży 30. Z biblioteki dla młodzieży korzystało 15 osób..”. Nauka była prowadzona w trzech oddziałach w I klasie naukę pobierało 24 chłopców i 27 dziewcząt do kl.II 9 chłopców 8 dziewcząt do kl.III 4 chłopców i 6 dziewcząt.

W szkole nauczano następujących przedmiotów: język polski, nauki przyrodnicze, geografia, historia, rachunki pamięciowe, śpiew, pisanie i rysunki staranne. Do szkoły uczęszczały dzieci trzech obrządków rzymskokatolickiego, greckokatolickiego oraz mojżeszowego. Dzieci były uczone w języku polskim. Z tego powodu zaistniał konflikt pomiędzy ks.Murdakiem dziekanem i zarazem proboszczem parafii greckokatolickiej w Skopowie, a Radą Gminy w Babicach. Ks. Murdak kilkakrotnie uskarżał się do Krajowej Rady Szkolnej oraz Ministerstwa do Spraw Wyznań i Oświaty, na prześladowanie Rusinów i nie uwzględnienie nauczania języka ruskiego w szkole. Konflikt trwał kilka lat. Ostateczni mimo natarczywych prób ks.Mudraka w szkole nie podjęto nauki języka ruskiego. Władze gminne dbały o poziom szkolnictwa w miejscowości, o czym świadczą darowizny w postaci parcel, ziemi o ogrodu na rzecz szkoły. Sprawy te musiały być załatwiane notarialnie, co też urząd gminy czynił.

W roku szkolnym 1887 naukę nadal prowadzono w jednym pomieszczeniu przy organistówce.
Dnia 10 V 1901 r. ks.Prugar Proboszcz Babic charakteryzuje własności szkolne:”parcela budowlana nr 79 o powierzchni 78 sążni, ogrodu o pow.78 sążni a także działki gruntowe nr 72 o powierzchni 1021 sążni.
Rada Szkolna Krajowa w dniu 12 IX 1910 r. przekształciła szkołę jednoklasową na dwuklasową szkołę pospolitą zmieniając zarządzenie z dnia 12 I 1895 r. Pociągnęło to za sobą także zwiększenie liczby nauczycieli w szkole. Etat nauczycieli składał się z nauczyciela – kierownika szkoły oraz jednego nauczyciela stałego.

W 1913 r. z powodu tego, że dwór nie posiadał już w tym okresie lasu Rada Szkolna Krajowa zwolniła Radę Gminy z powinności poboru 8 sągów drzewa.

Nauczycielem od 1 VIII 1908 r. do 30 IX 1913 r. była Adam Lorenowicz był on też kierownikiem szkoły. Dodatkowo w szkole nauki udzielały Marya Lorenowiczowa z Chudzińskich (tymczasowo) i Józefa Chudzińska. Po nim funkcję kierownika przejął Jan Ohley od dnia 30 X 1913 r. Razem z nim nauczanie prowadziła Julianna Omek oraz Marja Ohley żona kierownika szkoły.

W 1915 r. szkoła ludowa w Babicach była już z planem szkoły 4 klasowej. Skala ocen była dość rozbudowana i składała się z ocen za zachowanie się,(chwalebne, zadawalające, odpowiednie, mniej odpowiednie, nieodpowiednie), pilność (wytrwała, zadawalająca, dostateczna, niejednostajna, mała), postępu (bardzo dobry, dobry, dostateczny, mierny, niedostateczny), porządku zewnętrznego( bardzo staranny, staranny, mniej staranny, niestaranny, niedbały) Nauczyciele wystawiali uczniom oceny: w nauce religii, w czytaniu, w pisaniu, w języku polskim, w języku ruskim, w języku niemieckim, w rachunkach połączonych z nauką o formach geometrycznych, w wiadomościach z dziejów i przyrody, w śpiewie, w rysunkach, w robotach ręcznych, w gimnastyce. Uczeń miał do przejścia IV stopnie w nauce i w zależności od uzdolnień kończył je po 6 latach nauki.

OKRES MIĘDZYWOJENNY

W ciągu roku szkolnego, w większe święta kościelne zarówno obrządku łacińskiego jak i greckokatolickiego, były dniami wolnymi od nauki. Także księża obydwu obrządków uczyli dzieci religii. Dodatkowo w święta państwowe oraz dni imienin prezydenta były również dniami wolnymi od nauki. Po śmierci marszałka Józefa Piułsudskiego w 1935 organizowano żałobną akademię i wszyscy uczestniczyli we mszy św. Taki stan szkolnictwa trwał do roku 1939.

OKRES OKUPACJI NIEMIECKIEJ

13 września 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do Babic i zajęły szkołę na swoje kwatery, która była bez nadzoru, ponieważ kierownik szkoły p. Władysława Łopatka został powołany do wojska, a rodzina wyjechała. Wskutek tego większość akt szkolnych, pomocy naukowych, portrety, Godła Państwa oraz sprzęty szkolne zostały zniszczone przez okupanta. Prawdopodobnie kronika szkoły, która była doprowadzona do 1939 r. została zniszczona lub zaginęła w tym okresie.
Z końcem września powrócił z wojny kierownik szkoły i zajął się uporządkowaniem tego, co jeszcze zostało ze sprzętów szkolnych. W listopadzie nadeszło rozporządzenie by 20 XI 1939 r. otworzyć ponownie szkołę trzyklasową. Nauczaniem zajęli się przedwojenni nauczyciele p. Władysława Łopatka, również jako kierownik szkoły oraz p. Stefania Kochalska nauczaniem religii zajmował się ks. Wojciech Prugar. Inspektorem dla polskich szkół był p. Jan Paradysz, a po jego tragicznej śmierci, p. dr Aleksy Gilewicz. Początkowo babicka szkoła należała pod Inspektorat Szkół w Jarosławiu, a następnie w Przemyślu.
Władze niemieckie zarządziły, że rysunki i wszelkie obrazy o treści polskiej, a także śpiewanie pieśni patriotycznych, modlitwy z akcentem politycznym są zabronione. Rysunki i obrazy należy wyrzucić. Nie stosowanie się do tego polecenia może spowodować natychmiastowe usunięcie nauczyciela.
Językiem urzędowy jest niemiecki i należy, tego bezwzględnie stosować w korespondencji.
W 1940 r. utworzona została szkoła ukraińska. Kierownik polskiej szkoły był zmuszony odstąpić część pomieszczeń klasowych oraz sprzętu szkole ukraińskiej. W czasie okupacji budynek szkolny dość często, na okres nawet kilku miesięcy był zajmowany przez wojsko niemieckie. Wtedy nauka odbywała się w różnych budynkach: na organistówce, w budynku gminnym oraz u p. Pawła Kaczmarskigo.
Edukacja w szkole była dokładnie kontrolowana przez władze niemieckie i dość często przychodziły nowe zarządzenia oraz przypominano stare.
Obarczano szkołę również pracami dodatkowymi w okresie żniw dzieci miały pracować na polach, a nauczyciele mieli dopilnować oddawania kontyngentów. Również Szkoła miała obowiązek zbiórki makulatury i ziół, co w okresie wojny było sprawą bardzo ważną, dla Niemców. Jeżeli szkoła chce dostać nowe podręczniki to musi zebrać odpowiednią ilość makulatury i ziół.
Władze niemieckie przysyłały do szkoły dokładne wytyczne odnośnie zbierania ziół wykaz roślin do zbioru sposób przygotowania. Dzieci w czasie wolnym musiały nazbierać odpowiednią ilość roślin i dostarczyć do szkoły, a te miały przesłać do Rzeszy Niemieckiej.
Wyznaczono również 38 miejscowości odnośnie hodowli jedwabników. Na liście znajdowały się również Babice. Akcja miała przebiegać w dwóch etapach. Pierwsza zakup drzew morwowych drugi hodowla jedwabnika. Bezpłatne książki o hodowli były rozdawane za darmo. W zamian za podjecie hodowli jedwabnika szkoły uzyskają przywilej: potrzebne książki, papier, żywność. Szkoła w Babicach nie podjęła jedna tej akcji hodowli jedwabnika.
W 1942 r. w czasie niemieckiej ofensywy na Związek radziecki Babice zostały ostrzelane z broni artyleryjskiej. Także szkoła ucierpiała z tego powodu wyleciały wszystkie szyby, dach i rynny zostały uszkodzone oraz sale wewnątrz.
W lipcu 1944 r. oddziały Armii Czerwonej oswobodziły Babice od długoletniego okupanta. Wkrótce została ogłoszona Niepodległa Polska.

OKRES POWOJENNY

W sierpniu 1944 r. został zorganizowany Inspektora Szkolny w Przemyślu z p. Janem Kellerem jako inspektorem i p. Zdzisławem Osadą podinspektorem. Od 1 IX 1944 została uruchomiona polska szkoła w Babicach, której kierownikiem jak przed wojną został Władysław Łopatka, dodatkowo nauczała Stefania Kochalska. W roku szkolnym 1944/45 ogółem w IV klasach uczyło się razem 122 uczniów. W roku następnych SP Babice stało się szkołą zbiorczą dla szkół w Skopowie i Połankach. Zorganizowano już siedem klas, w których naukę pobierało razem 158 uczniów. W tym też roku od półrocza wprowadzono nowe programy nauczania. Z powodu małej ilości nauczycieli klasy były łączone np. IV z V .Wszystkie przedmioty oprócz religii uczył jeden nauczyciel i klasy te miały taki samo program oraz podział godzi. Nauczanie odbywało się w budynku szkoły, w którym znajdowało się cztery klasy po remontach wykonanych w 1946 roku. Jednak wyposażenie szkoły było bardzo ubogie tak, że nie było wystarczającej liczby ławek, a nauczyciele zamiast na tablicy pisali kredą na stole, który ją zastępował. Od roku szkolnego 1946/47 jako nowość wprowadzono do szkół egzaminy końcowe, pisemne i ustne przy obecności rodziców, które zniesiono w 1956 r. Uczniowie na koniec roku chcąc przejść do następnej klasy musieli je zdać. W rok później dokonano generalnego remontu szkoły: wymieniono 9 okien, naprawiono komin, dach, rynny podłogę na górnym korytarzu oraz wstawiono 5 nowych drzwi. Nauczanie religii odbywało się w szkole do roku 1960. Wtedy to władze państwowe zakazały udzielania nauki religii w szkole.

W roku szkolnym 1954/55 staraniem dyrektora szkoły Henryka Błońskiego w czasie budowy wodociągu, po niemałych kłopotach, a to z powodu barku finansów kosztem ok. 50 tys. zł. doprowadzono wodę i skanalizowano szkołę. Pieniądz na ten cel po dużych trudnościach przyznał Wydział Oświaty w Rzeszowie, a roboty niefachowe wykonała ludność Babic. Prace zaczęto w dniu 26 IV 1955 r. Wykonano prace wodociągowe w szkole, a następnie wykopano 5 studni kanalizacyjnych i rów na rury kanalizacyjne biegnące poprzez ogród szkolny ku rzece.
W roku następnym przy okazji elektryfikacji Babic wykonano instalację elektryczną również w szkole.
26 V 1956 r. Zespół Koła Artystycznego działający przy szkole pod kierownictwem Stefanii Kochalskiej zajął II miejsce w eliminacjach powiatowych.
W lipcu 1958 roku dokonano kapitalnego remontu szkoły. Wymieniono stropy drewniane nad salą na parterze, nad kancelarią i mieszkaniem służbowym dyrektora. Wstawiono nowe drzwi wejściowe do szkoły – z frontu i od podwórza. Wprawiono drugie drzwi pod klatką schodową. Zbudowano nowe schody z frontu szkoły, schody od podwórza i do mieszkania. Otynkowano całą szkołę, skasowano przy tym napis na attyce budynku „Szkoła Ludowa im. Juliusza Słowackiego” na wniosek inspektora szkolnego, jako nieadekwatny do rzeczywistości. Z tego powodu powstał mały konflikt miedzy sołtysem i niektórymi mieszkańcami Babic, a dyrektorem szkoły. Wstawiono również dwa nowe okna oraz pomalowano wszystkie inne oraz drzwi. Prac remontowych zostało jeszcze dość sporo, ale z uwagi na brak środków finansowych nie wykonano ich.

W dniu 3 XI 1959 roku nastąpiło otwarcie przy SP Babice Szkoły Przysposobienia Rolniczego – S.P.R. Jest to szkoła dla młodzieży, która ukończyła kl.VII. Kurs nauki by ł rozłożony na 2 klasy. Rok szkolny w każdej klasie trwał od listopada jednego roku do października roku następnego. Program obejmował przedmioty typowo rolnicze jak: uprawa roślin, chów i użytkowanie zwierząt, higiena i bezpieczeństwa pracy oraz j. polski, matematykę i historię. Dla chętnych organizowano również zajęcia nadobowiązkowe dla dziewcząt szycie i krój dla chłopców mechanizacja rolnictwa oraz kursy motorowy. 

W ciągu roku szkolnego ogrodzono teren szkoły siatką drucianą z betonową podmurówką. Pieniądze na ten cel uzyskano z funduszy gromady, wiele prac wykonano społecznie przez rodziców oraz młodzież szkolną, która zniosła kamienie. Planuje się też rozbudowę szkoły celem dostosowania jej do wymogów realizacji ośmioklasowej szkoły podstawowej. Gromadzi się na ten cel materiały budowlane. W miesiącach wiosennych pozyskano 12 m3 drzewa kolcowego, który został, bezpłatnie przetarty na deski w miejscowym tartaku. Powołano również Społeczny Komitet Budowy Szkoły, który zaczął gromadzić pieniądze na jej budowę. Młodzież szkolna wystawiła sztukę „Świniopas”, z którego dochód 200 zł przeznaczono na budowę szkoły. W miesiącu czerwcu dzieci szkolne wpłaciły na ten cel 816 zł spełniając w tren sposób 100 % wkładu pod budowę Szkoły Tysiąclecia. W roku następnym gromadzono nadal materiały budowlane: żwir, deski oraz przygotowywano plany i dokumentacje do rozbudowy.

Uroczyste otwarcie szkoły odbyło się 25 lipca 1964 roku. Na otwarcie przybyły władze powiatowe w osobach I sekretarz KP PZPR W. Bania przewodniczący Rady Narodowej p. Chudzikiewicz, Inspektor Szkolny Zdzisław Osada oraz władze miejscowe z przewodniczącym GRN Tomaszem Początkiem, jak również nauczyciele, rodzice i młodzież szkolna. Cała uroczystość rozpoczęła się w świetlicy szkolne, w której okolicznościowy referat wygłosił dyrektor szkoły Franciszek Buchowski, a część artystyczną przedstawiła młodzież szkolna pod kierunkiem Wiesławy Ormian. Po zakończeniu części artystycznej wszyscy zaproszeni goście i miejscowa ludność przeszła do szkoły, która była odświętnie udekorowana i ozdobiona napisem „Witajcie”. Wszyscy zgromadzili się koło sali gimnastycznej, gdzie odbyła się uroczystość przecięcie wstęgi. Najpierw uczennica kl.VII Maria Burchała złożyła podziękowanie tym wszystkim, którzy przyczynili się do rozbudowy szkoły. Z kolei podziękowanie w imieniu najmniejszych dzieci wygłosił uczeń klasy II Wojciech Sobol. Następnie Przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej p. Chudzikiewcz dokonał przecięcia wstęgi, wygłosił przemówienie oraz oddał klucze kierownikowi szkoły Franciszkowi Buchowskiemu.
Szkoła po rozbudowie zyskała 3 sale lekcyjne, pokój nauczycielski, ubikacje oraz salę gimnastyczną.
Od roku 1964 szkoła w okresie letnim była wynajmowana różnym instytucjom jako obiekt kolonijny. Dobywały się to nawet obozy międzynarodowe. W zamian dzieci z babickiej szkoły mogły jechać na wycieczki, na które zakłady pracy użyczały autobusu.

Od roku szkolnego 1965/66 szkoła realizował VIII klasowy system nauki. Był to też rok obchodów 1000 – lecia Państwa Polskiego toteż młodzież brał udział w konkursie 1000 – lecia organizowano imprezy patriotyczne, których punkt kulminacyjny przypadł w miesiącu kwietniu. Odbywały się liczne akademie oraz spotkania zarówno w szkole, jak i w świetlicy wiejskiej.
W roku szkolnym 1970/71 czynem społecznym został wybudowany budynek gospodarczy, w którym znajdują się pomieszczenia na pracownię do prac ręcznych, a w czasie wakacji, gdy w szkole były kolonie przechowywano w nich sprzęt szkolny. W miesiącu czerwcu i lipcu została wybudowana twarda drogo do szkoły kosztem 20 tyś zł.
W roku 1975 w szkole wykonywane było centralne ogrzewanie w miesiącach wakacyjnych, które ukończono w październiku także na zimę szkoła była ogrzewa w całości oraz była ciepła woda na kąpiel. Raz w tygodniu dzieci pod nadzorem nauczycieli kapali się.
W następnym roku szkoła zaangażowana była również w prace wykończeniowe przy Gminnym Ośrodku Kultury. Na otwarcie młodzież szkolna pod kierunkiem Genowefy Stankiewicz i Alicji Król przygotowały bogaty program artystyczny. W roku szkolnym 1978/79 w związku z organizacją 10 letniej szkoły średniej został zlikwidowany punkt filialny w Połankach, a dzieci z nauczycielem Ryszardem Pucharem były dowożone przyczepą traktorową. Również ośmioklasowa szkoła w Skopowie została zlikwidowana, a pozostał punkt filialny z klasami od I do V. Kierownikiem punktu filialnego został Bogusław Sosnowski, a nauczycielami byli Anna Niżnik i Helena Kopko.
W roku, 1990 ponieważ dyrektor szkoły Franciszek Buchowski odszedł na emeryturę na jego następcę Rada Pedagogiczna wybrała Elżbietę Walus, która objęła swoja funkcje z dniem 1.09.1990 r. Ważnym wydarzeniem, po zmianach politycznych w kraju, dla szkoły był powrót nauczania religii z dniem 1 września 1990 r. Naukę religii podjął wikary z miejscowej parafii ks. Józef Joniec.
W roku lipcu 1992 rozpoczął się generalny remont elewacji szkoły. Całość kosztów poniósł p. Leopold Płowiecki, który wielokrotnie wspomagał finansowo naszą szkołę. Prace wykonało Przedsiębiorstwo „Henex” z Miniony pod kierownictwem p. Henryka Szymczychy. Firma ta w przeciwieństwie do Zakładu Budownictwa Wiejskiego w Dubiecku, która zaczynała prace, wykazała się wyjątkową solidnością. Wykonano następujący zakres prac: zmieniono całość elewacji szkoły, od frontu pokryto cykliną, pozostałą część szkoły nakropiono taraboną, wymieniono wszystkie okna od strony południowo-wschodniej, wszystkie schody pokryto lastrykową obudową, wybito wokół budynku płytki odbojowe. Całość prac zakończono w maju 1993 roku (zdjęcie poniżej).

Na podkreślenie zasługuję również wkład pracy państwa Alicji i Zdzisława Królów oraz p. inż Marii Olechowskiej, która swoje honorarium za nadzór nad przebiegiem prac remontowych przekazała na cel Szkoły Podstawowej w Babicach. Należy również wspomnieć, że obsługą finansową remontu i w załatwieniu wielu spraw związanych z całością prac zajmował się p. Zdzisław Król.
Również w kwocie ofiarowanej szkole przez p. Leopolda Płowieckiego wykonano inne prace: wybudowano nowe ogrodzenie szkoły i boiska sportowego. Prace te wykonała ekipa z Babic kierowana przez Jana Dańczaka. Dzięki darowiźnie p. Zdzisława Króla i przy jego obsłudze finansowej wykonano remont sanitariatów na parterze szkoły; zamontowano nową armaturę oraz pokryto glazurą całe pomieszczenie prace wykonał Józef Pinda.
W dniu 23 czerwca 1993 odbyło się uroczyste pożegnanie absolwentów klasy ósmej. Na tą uroczystość zostali zaproszeni główni sponsorzy naszej szkoły dr Leopold Płowiecki i jego Brat Emil Płowiecki. W sposób oficjalny nauczyciele i uczniowie dziękowali, za tak duży wkład finansowy w naszą szkołę.
Równolegle z pracami przy ogrodzeniu zaczęto prace przy budowie boiska szkolnego. Uczniowie z nauczycielami wykonali szereg prac. Również rodzice nie szczędzili trudu p. Kazimierz Jakubowski nieodpłatnie na wypożyczanym sprzęcie wykonał prace ziemne pod przyszłe boisko niwelując 1,5 m różnicy terenu, a p. Tadeusz Rubin zajął się karczowaniem pni drzew, które kiedyś w dużej ilości rozsył na tym terenie.
W roku następnym powstał przed szkoła skalny ogródek i trawnik. Całość prac wykonali uczniowie pod nadzorem nauczycieli. Po tych wszystkich remontach i pracach kosmetycznych szkoła prezentuje się bardzo ładnie. Szczególne podziękowania za taki stan rzeczy należą się p. Dyrektor szkoły Elżbiecie Walus, która wiele swojej energii czasu i nerwów poświęciła w te prace.
W 1994 r na wakacjach zostały wykonane i wbudowane na terenie boiska szkolnego ławeczki. Prace te wykonał Edward Skiba skierowany przez Wójt Gminy Zofię Lekką w ramach prac interwencyjnych. Pomagał mu w pracach p. Kurasz. Na szczególne podkreślenie zasługuje zaangażowanie Jana Busia, który wykonał w swoim warsztacie z resztek starego ogrodzenia części metalowe i drewniane ławeczek.
Na początku roku uroczyście dziękowaliśmy za pracę pedagogiczną nauczycielce Weronice Wojtyczce, która odeszła na emeryturę.
W październiku 1994 r. po raz pierwszy w dziejach naszej szkoły złożył wizytę duszpasterska ks. biskup Stefan Moskwa. Spotkanie z młodzieżą odbyło się w sali gimnastycznej. Chór szkolny odśpiewał uroczyste: ”Gaude Mater Polonia” witając gościa. Dużo wartości wychowawczych miało przemówienie ks. biskupa do nauczycieli i młodzieży, które było wysłuchane z wielkim zainteresowaniem. Podczas prac Samorządu Szkolnego podjęto myśl ufundowania dla szkoły sztandaru. W dniu 27 stycznia 1994 r. na posiedzeniu plenarnym Rady Pedagogicznej, został powołany komitet do sprawy pozyskania sztandaru dla szkoły. W skład Komitetu weszli nauczyciele: Wanda Pilch, Danuta Kowal i Piotr Haszczyn. Od tego czasu uczniowie w różnorodny sposób zaczęli zbierać fundusze na ten cel. Organizowano dyskoteki, sprzedano ciastka i zapiekanki fundusze zebrane na ten cel były stosunkowo małe. Z inicjatywy Ochotniczej Straży Pożarnej w Babicach w roku 1997 doszło do przełomu w tej ważnej dla naszej szkoły sprawy. Strażacy postanowili ufundować naszej szkole sztandar. Projekt po konsultacjach z Samorządem i młodzieżą szkolną wykonali nauczyciele wchodzący w skład Komitetu do Spraw ufundowania sztandaru przy pomocy p. dyrektor. Podczas organizowanych wielokrotnie zabaw tanecznych zebrali potrzebna kwotę pieniędzy i zakupili sztandar szkoły. Najwięcej pracy włożyli: Ireneusz Pytlowany, Jan Jasiński, Zdzisław Dachnowicz, Józef Pinda, Kazimierz Jakubowski, Zdzisław Czyż, Stanisław Lach, Jerzy Buć. Uroczystości związane z nadaniem szkole sztandaru i jego uroczyste przekazanie odbyło się w dniu 15 czerwca 1997 r.

1 IX 2004 r. oddano do użytku nową pracownię komputerową, w lutym 2005 r. podczas trwającego remontu połączono wszystkie pomieszczenia w jeden ciąg komunikacyjny oraz wyremontowano sanitariaty na I piętrze. W 2005 r. dokonano remont instalacji elektrycznej, wykonano wentylację w kotłowni, w dużej części wykonano konserwację ogrodzenia. W 2006 r. wykonano remont sali gimnastycznej: wymiana okien i drzwi, montaż krat ochronnych, malowanie, zmodernizowano sieć elektryczną w pracowni komputerowej, szkoła otrzymała nowe komputery. W 2007 r. rozpoczęto remont dachu, wymieniono stropy nad I piętrem, na poddaszu oddano do użytku z dniem 1 IX 2008 dużą salę lekcyjną, bibliotekę i świetlicę. W 2009 r. odnowiono ławeczki wokół szkoły. Organizacyjnie przygotowano oddział dla dzieci 5 letnich. Przygotowano projekty: wymiany podłóg na I piętrze budynku oraz wymiany okien i termomodernizacji budynku. Ze względu na brak finansów Organ Prowadzący nie wykonał tych prac. W latach 2004 – 2009 odmalowano wszystkie pomieszczenia szkolne. Szkoła była inicjatorem uroczystości ustawienia krzyża i pamiątkowej tablicy na wzgórzu babickim w dniu pogrzebu Ojca Świętego Jana Pawła II. Oddano do użytku Ścieżkę Historyczną, przygotowano również Ścieżkę Przyrodniczą, która ostatecznie nie została oddana do użytku. W wymienionym okresie najważniejszymi kierunkami rozwoju szkoły były: poprawa efektów kształcenia, wychowanie patriotyczno – religijne, kształcenie artystyczne, poprawa estetyki i wizerunku szkoły w środowisku. W każdym z tych obszarów szkoła zanotowała znaczące sukcesy.

Od 1 IX 2009 r. do 31 VIII 2015 r. obowiązki dyrektora szkoły pełniła Pani Urszula Broszko.

Od 1 IX 2015 r. dyrektorem szkoły jest Pani Małgorzata Chruścicka.

Piotr Haszczyn

Prawa autorskie zastrzeżone!